Styl Empire
Styl empire kończy okres klasycyzmu. Jego struktura rozkwita za panowania Napoleona I pełniącego początkowo funkcję Konsula Republiki Francuskiej, a następnie cesarza Francuzów. Nazwa stylu pochodzi z języka francuskiego. Słowo „l’empire” w tłumaczeniu oznacza imperium, cesarstwo Kampania wojskowa Napoleona na Bliski Wschód (Egipt) w wojnie przeciw Monarchii Brytyjskiej ma swoisty cel. Po pierwsze z wyprawą łączy podbicie Indii, po drugie pragnie badać i odkrywać kulturę Egiptu z pomocą znawców sztuki. Antyk schowany niegdyś do szafy ponownie zostaje otoczony sferą zainteresowania. Nowości płynące z wyprawy wartościują to, co do tej pory uległo zapomnieniu. Znów odżywa historia i sztuka starożytna. Meble stylu empire opierają się na monumentalizmie. Ich budowa ciężka i zwarta ogranicza możliwość ich swobodnego przestawiania. Są to meble bardzo stabilne. Co ciekawe nogi mebli zastępowano podwyższeniem- cokołem. W ten sposób jeszcze bliżej zaznaczano powiązanie ze sztuką grecko-rzymską. Nawiązaniem do starożytności jest symetria, która znajduje odzwierciedlenie w budowie mebli empirowskich, podobnie jak niezmącona ozdobnikami 
harmonia. Charakterystyczna foremność i idealnie dobrane proporcje czyni je bardzo gustownymi. Miło podziwiać wzorce czerpane z odległej kultury jednak, żeby uzmysłowić sobie piękno stylu empire trzeba zanurzyć się w jego ramy historyczne. Co sprawia, że meble z tego okresu są tak inspirujące? Odpowiedzi na to pytanie dobrze poszukać w estetyce mebli. Zachowanie regularności i stosowanie się do pewnych reguł projektowania pozwala zawęzić drogi poszukiwań. Dokonanie szybkiej oceny pozwala zauważyć, że konstrukcja mebli stylu cesarstwa tak naprawdę budowana jest w oparciu o proste figury geometryczne, z którymi człowiek wielokrotnie spotkał się w życiu. Wielokąt, kwadrat czy koło są tak powszechne w dziełach antycznych, że nie sposób uniknąć ich udziału w tworzeniu stylu empire. Powyższe informację pozwalają ukształtować odpowiedź na postawione powyżej pytanie. Słowem kluczem jest dostojeństwo. Stanowi ono spoiwo budujące pomost pomiędzy antykiem, a stylem cesarstwa powstałym jako punkt domykający wrota kończącego się klasycyzmu francuskiego. Kanon piękna wbudowany w epokę antyku opisuje także późną fazę klasycyzmu. Styl empire fascynuje zarówno kompozycją jak i prostą linią. Dodatek dekoracyjnej ornamentyki wprowadza natchnienie i ducha przeszłości. Stosowana ornamentyka flory i fauny nawiązuje do natury. Skrzydlate podpory stołów zdają się być jak żywe. Ozdobne girlandy, lwy, liście palmowe czy akantu, aż po symbolizującą Napoleona literę N nadają wzornictwu klasycznego ubrania. Co ciekawe początkowo literę N zastępował symbol pszczoły, co w heraldyce napoleońskiej stanowiło nawiązanie do królestwa frankijskiej dynastii Merowingów. Złocone brązy łączą się z dostojną statyką mebli. Z cienia ciężkich mebli empirowskich wydobywają zarzewie świeżości. O ile wyprawa egipska pomimo początkowych sukcesów zakończyła się ostatecznie całkowitym fiaskiem Napoleona I, o tyle eksploracja badawczo-kulturowa przyniosła wiele dobrego. Na nowo odkryte dobra starożytnej kultury zdobią salonowe wystroje. Taki był właśnie empirezniewalający
